Wanneer jij en je donorkind elkaar hebben gevonden, kan het zomaar zijn, dat jullie band sterker en sterker wordt. Jullie voelen je aan elkaar verwant en jullie willen meer deel van elkaars leven worden. Ook kan het zijn, dat jij als donor vindt, dat je donorkind (ik spreek verder van “kind”) bepaalde rechten zou moeten kunnen krijgen. Bijvoorbeeld op een deel van je erfenis als je overlijdt. Dan bestaat de mogelijkheid dat jij als donor je kind erkent. Uiteraard moeten jij en je kind het hier duidelijk over eens zijn en ook de consequenties hebben bekeken.
Erkennen kan zeer eenvoudig zijn, maar kan ook veel voeten in de aarde hebben.
Op de eerste plaats moet duidelijk zijn hoe je kind ingeschreven staat in de BRP (Basis Registratie Personen) Staat ze alleen ingeschreven met een moeder, dan is de erkenning vrij eenvoudig, je kunt het direct regelen bij een van de Nederlandse gemeentes.
Staat er in de BRP behalve de moeder nog een tweede persoon als ouder ingeschreven, dan wordt de zaak complexer. Hierin heeft de wet (deels) voorzien. Aangezien de wet op meervoudig ouderschap nog niet door de Tweede Kamer is goedgekeurd, kan een kind nog steeds maar maximaal twee ouders hebben. Nu is het nog als volgt geregeld:
Wanneer een kind ontdekt, dat de wettelijk vader een ander is dan de biologische vader, dan kan het kind de wettelijk vader ontkennen binnen een termijn van drie jaar na die ontdekking. Is het kind nog minderjarig, dan gaat die termijn lopen vanaf de achttiende verjaardag. Als de wettelijke vader ontkend is, ligt de weg vrij voor erkenning door de donor.
Maar, donorkinderen hebben na het ontdekken van het feit dat ze donorkind zijn, vaak enige tijd nodig aan dit idee te wennen, dan komt de vraag op: ga ik mijn donor zoeken? Stel dat er gezocht wordt en de donor wordt gevonden, dan is er alweer een tijdje verstreken. Mocht het dan ook nog zo zijn dat donor en kind een dusdanige band opbouwen dat er over erkenning wordt gedacht, dan is dat venster van die drie jaar waarschijnlijk al lang gesloten.
Wat dan rest, is de gang naar de rechter. Die gang zal gedaan moeten worden door een advocaat en dat betekent automatisch dat er een prijskaartje aan gaat hangen van enkele duizenden euro’s. De advocaat gaat aan de hand van het verzoek een pleitnota opstellen aan de hand van oa Europese wetgeving en gelukkig steeds ruimer voorhanden jurisprudentie. Aangezien de wet geen ruimte laat, moeten jurisprudentie en de argumentatie van advocaat en de donor en het kind de rechter over de streep trekken. Mocht de rechter het verzoek tot ontkennen toekennen, dan kan daarna de procedure tot erkennen worden opgestart.
Let wel, als de wettelijke vader wordt ontkend, dan wordt dat gedaan vanaf de geboorte, dus mocht het kind de naam van de wettelijke vader dragen, dan vervalt die en wordt ze genoemd naar de moeder. Overigens kan bij erkenning, de achternaam van de donor gekozen worden door het kind als haar nieuwe achternaam. Ook vervallen bij de ontkenning alle officiële documenten als paspoort en rijbewijs, omdat daar niet meer de juiste naam op staat.
Lex